De aanbiddingsdienst

Je kunt je niet voorstellen hoe belangrijk het is, voor iemand die in de bediening staat, dat zijn vrouw naast hem staat. Zo beleef ik het tenminste wat mijn eigen vrouw betreft. Ik ben erg bevoorrecht met Corrie, die veel inzicht heeft in Gods Woord. En vaak inspireert zij mij met gedachten, waarbij ik zelf nog niet had stilgestaan.

Op een vrijdagavond bracht zij het Woord op de kringavond, bij een zuster van de gemeente thuis. Zij sprak over de enorme waarde die God hecht aan onze aanbidding, en hoe belangrijk de aanbiddingsdienst was bij het Joodse volk. Iedere keer als mensen hun leven met de Heer in orde maakten, en Hem aanbaden als de enige ware God, konden zij op Zijn zegen rekenen. Maar als zij Hem verlieten om hun eigengemaakte goden te aanbidden, raakten ze alles weer kwijt. Zoals we weten, zal iedere keer als mensen God de rug toekeren, dit hun vernietiging betekenen. Daar ging het om bij de prediking van Jeremia. Hij kondigde niet alleen de vernietiging van allerlei heidense naties aan, maar ook van degenen die zich er op beroemden dat ze deel uitmaakten van Gods volk. Zodra ze afgoden begonnen te dienen, en nalatig werden wat betreft de aanbidding van de ware God, kwamen zij onder het oordeel.

Dit was het thema van Corrie’s Bijbelstudie die avond. De volgende morgen, om 03:38 uur, wekte de Heer me uit mijn slaap en begon tot me te spreken over dit onderwerp. Enkele gedachten hierover heb ik op papier gezet.

In het Portugees wordt de aanbiddingsdienst ‘culto’ genoemd. Dat legt de klemtoon op iets anders dan het Nederlandse woord ‘dienst’, dat meer de betekenis heeft dat we in Zijn dienst staan; dat we Hem dienen. Maar het woordje ‘culto’ benadrukt dat we Hem ‘eren’, of ‘vereren’. Jezus zei tegen de Samaritaanse vrouw dat de dag zou komen dat we noch op de berg in Samaria, noch in Jeruzalem de Vader zullen aanbidden. En Hij voegde daar aan toe dat de Vader aanbidders zoekt die Hem aanbidden ‘in geest en in waarheid’ (Joh. 4:20-24). Daaruit begrijpen we dat de Heer de aanbiddingsdienst zal herstellen.

Voor ons, christenen, bestaat er niets dat zo belangrijk is als het aanbidden van God. Vaak wordt er gediscussieerd over allerlei theologische vraagstukken. Men predikt heiligheid, interpreteert eindtijdprofetie, en beklemtoont allerlei opbouwende Schriftgedeelten. Maar de aanbiddingsdienst verloopt vaak niet zoals God het oorspronkelijk bedoeld heeft. Hoe vaak schieten we daarin tekort, omdat we geen inzicht hebben in wat aanbidding is, en niet beseffen welke grote waarde het voor God heeft als we Hem vrezen en eren.

Het is goed om stil te staan bij het feit dat onze aanbiddingsdienst ons onderscheidt van alle andere godsdiensten en credo’s. Vaak lopen de scheidingen dwars door familieleden, die niet kunnen begrijpen dat we bijeenkomen alleen maar met het doel om God te aanbidden. Toch zegt Gods Woord: “Wij moeten onze eigen bijeenkomst niet verzuimen, zoals sommigen dat gewoon zijn, maar elkander aansporen, en dat des te meer naarmate gij de dag ziet naderen” (Hebr. 10:25).

Helaas is de aanbiddingsdienst niet altijd zoals ze behoort te zijn. Vandaag lopen we vaak achter topsprekers aan in plaats dat we eer geven aan de allerhoogste God. En maar al te snel hechten we waarde aan mooie woorden, zonder ze aan de Bijbel te toetsen. Om maar niet te spreken over de profeteerders, die op handen gedragen worden omdat ze aan iedereen een voorspoedige aardse toekomst voorspellen. Zonder dat ze de mensen aansporen om hun leven met God in orde te maken, en om in de eerste plaats het Koninkrijk der hemelen te zoeken.

En dan hebben we het nog niet eens over de waarde die mensen hechten aan muziekgroepen. Lofprijzing moet ‘hot’ zijn! Hoe meer musici en hoe groter hun skills, hoe beter. Professionele bands houden dure concerten en evangelische popsterren zijn de grote helden geworden. Ze zeggen dat ze God dienen, maar hun interesse schijnt meer uit te gaan naar applaus en geld.

De grote vraag is: Wie heeft bevoegdheid om God te loven en om het Woord te brengen? Velen menen dat iedereen gelijke rechten heeft om wat te zeggen. En als ze geen gelegenheid krijgen om een woordje mee te praten in de samenkomst, dan vinden ze wel een spreekgelegenheid buiten de gemeente.

Sommigen zijn door zichzelf gezalfd, noemen zichzelf ‘apostel’, of meten zich een andere titel aan. In Brazilië zijn er zelfs mensen die zich ‘patriarch’ laten noemen en anderen ‘cherubijn’. Wat beogen die nu eigenlijk? Om de waarheid te zeggen: ze willen de plaats van God innemen. Daar gaat het om! Ze creëren een persoonlijkheidscultus en eigenen zichzelf een plaats toe, die alleen aan God toekomt. Als predikers echter rechte voren trekken bij het brengen van het Woord der waarheid, dan zal alle eer en lofprijzing alleen aan God gebracht worden. Niemand hoeft zich minder te voelen omdat hij maar een dienstknecht is. En het maakt niet uit hoe groot de eenvoud van onze boodschap is, zolang Jezus er door verhoogd wordt.

In Nehemia lezen we dat het Woord van God op het plein werd voorgelezen (Neh. 8:3-4). Toen kwamen de mensen tot berouw, beleden hun zonden en bogen zich neer voor de Heer hun God (Neh. 9:1-3). Maar vandaag zijn er velen die zich niet meer onderwerpen aan Gods Woord. Dat is de letter die doodt, zeggen ze. De duivel gebruikt zelfs christenen om te ontheiligen wat voor God het belangrijkste is: dat gelovigen Hem in waarheid aanbidden, zoals het Hèm behaagt. Onder ‘afgodendienst’ verstaat men over het algemeen dat er beelden van mensen, dieren en voorwerpen worden aanbeden. Maar afgoderij gaat veel verder dan dit. Het omschrijft de gesteldheid van het hart van hen die het leven met de Heer verwaarlozen, door meer waarde te hechten aan wereldse dingen. En door de boodschap van de Bijbel te relativeren, om hem aan te passen aan eigen begeerten en normen. Afgodendienst is alles waaraan men meer waarde hecht dan aan de waarheid, dan aan de aanbidding en de erkenning van de enige ware God. De wet zegt immers: “Hoor Israël: de HERE is onze God; de HERE is één! Gij zult de HERE, uw God, liefhebben met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw kracht” (Deut. 6:4-5).

Wijzelf wonen in een land waar godsdienstig syncretisme in het DNA van de mensen zit. Mocht ik gezegend worden, dan betekent dit dat mijn heilige sterker is dan die van anderen. Als gevolg hiervan wil iedereen weten naar welke heilige mijn devotie uitgaat. Dan worden zowel ikzelf, als mijn heilige aanbeden. Dat gebeurt met de bedoeling om zo veel mogelijk aards genot en voordelen los te krijgen. Maar zodra iemand anders voorspoediger is dan ik, betekent dit dat hij een heilige heeft die sterker is dan de mijne. Dan gaan ze die navolgen en aanbidden.

Een groot gevaar is dat de mensen alleen maar samenkomsten bezoeken om zo veel mogelijk hun noden op te lossen. Juist om die reden lopen velen achter valse leraren aan, zonder ooit de ware God te leren kennen. Wij prediken echter dat gelovigen veranderd moeten worden naar het beeld van Jezus. Ze moeten geen andere doeleinden nastreven dan alleen de toewijding van hun leven aan de Heer!

Vandaag bestaan er allerlei soorten christenen. En gemeenten bieden aan wat je maar wilt. Als je je ergens niet meer thuisvoelt, dan ben je elders hartelijk welkom. Iedereen bouwt zijn eigen huisje, en daarbij wordt vergeten dat God niet in heiligdommen woont die door mensenhanden gemaakt zijn (Hand. 7:48). We zijn dan ook niet verplicht om onze aanbiddingsdienst, of om de kern van onze boodschap aan te passen. Noch om bedieningen te erkennen van mensen die totaal ongeschikt gebleken zijn. We gaan ook niet mee met stromingen die in de mode zijn, die meer problemen dan oplossingen teweegbrengen. En we laten het Woord van God niet los, in de hoop dat de Heer ons zogenaamde nieuwe en verborgen dingen kan openbaren.
Het is zeer misleidend om te denken dat mensen, die altijd maar in de weer zijn in de gemeente, daarom noodzakelijkerwijs vol van de Geest zijn. Want er zijn er veel bij die, om hun zwakke geweten te compenseren, zich onvermoeid inspannen in het huis des Heren. Maar God verlangt van ons geen brandoffers en zondoffers (Hebr. 10:6). Dat zijn onwettige godsdienstige betaalmiddelen.

Ik wil geen illegale middelen gebruiken om mensen achter me te krijgen. Ik doorsta liever weeën, zoals Paulus, totdat Christus in hen gestalte gekregen heeft (Gal. 4:19). Vaak voel ik me verontwaardigd als ik het gemak zie waarmee de mensen zich met een valse leer inlaten. Het syncretisme is overal doorgedrongen in de gemeenten, en veel christenen leiden een dubbel leven. Ze willen wel de gemeente en God vasthouden, maar hun verlangens gaan ook uit naar de wereld met zijn genoegens. En wie radicaal is wordt verafschuwd als iemand vol vooroordelen.

Als we God naar waarheid willen aanbidden, zullen de maskers moeten vallen. Dan zal er geen tweedracht en scheiding meer zijn, noch holle klanken en bedrog. Dan zal er niemand meer zijn die eigen eer zoekt. Nederigheid, barmhartigheid en genade zullen de kenmerken zijn van een volk dat wedergeboren is. Weet u wat het gevolg daarvan zal zijn? “Dan zult gij weten, dat Ik in het midden van Israël ben, en dat Ik, de HERE, uw God ben, en niemand anders; mijn volk zal nimmermeer te schande worden” (Joël 2:27).

We wijden de samenkomsten in Braz Cubas toe aan de Heer. Al betekent dit, dat we ook tegenstand zullen ondervinden. Dat maakt niet uit! God zal ons de wasdom geven, en leven in overvloed aan allen die Hem zoeken en hun leven offeren in een eredienst aan Hem. Één ding staat vast: Onze aanbiddingsdienst is heilig!